ماشین‌حساب مدیریت کیفیت آب

پیشنهادات کلی:

• اکسیژن پایین: استفاده از هوادهی (ایرِیتور، پمپ هوا)، کاهش تراکم آبزیان، افزایش جریان آب.
• pH خارج از محدوده: برای افزایش pH می‌توان از بیکربنات سدیم (جوش شیرین) یا آهک استفاده کرد. برای کاهش pH از اسیدهای رقیق یا دی اکسید کربن استفاده می‌شود (با احتیاط فراوان).
• آمونیاک/نیتریت بالا: کاهش میزان خوراک‌دهی، افزایش تبادل آب، استفاده از باکتری‌های نیتریفیکاسیون (پروبیوتیک‌ها)، کاهش تراکم، بهبود فیلتراسیون.

پیشنهاد برای قزل‌آلا (ماهی آب سرد):

• قزل‌آلا به سطوح بالای اکسیژن (بالای 6 میلی‌گرم بر لیتر) نیاز دارد. دماهای بالای 20 درجه سانتی‌گراد و اکسیژن پایین برای آن‌ها بسیار خطرناک است.
• محدوده pH ایده‌آل: 6.5 - 7.5.
• نسبت به آمونیاک و نیتریت حساسیت بالایی دارند.

پیشنهاد برای میگو:

• میگوها به محدوده pH پایدار (7.5 - 8.5) و اکسیژن بالای 4 میلی‌گرم بر لیتر نیاز دارند.
• مدیریت مواد آلی در کف استخر برای جلوگیری از تولید آمونیاک و سولفید هیدروژن بسیار مهم است.
• شوری آب نیز یک پارامتر کلیدی برای میگو است.

این پیشنهادات کلی هستند و باید با توجه به شرایط خاص مزرعه، نوع سیستم پرورشی و تجربه عملی تنظیم شوند. مشورت با متخصصین آبزی‌پروری توصیه می‌شود.